صفحات

جستجو در مندرجات کتاب

۶.۱.۹۶

(۷۵)

با اجرای قانون تأمین خدمات درمانی مستخدمین دولت، ظرف مدت کوتاهی کلیه کارکنان دولت اعم از فعال و بازنشسته رسمی و قراردادی و روزمزد با خانواده های خود و نیز کارکنان بخش خصوصی و خانواده های آنان از مزایای قانون تامین درمان بهره مند شده اند و از خدمات درمانی استفاده می کنند. به طوری که بیمه شدگان مشمول این قانون به سه میلیون نفر رسیده اند.  اکثریت قریب به اتفاق بیمه شدگان مشمول این قانون، از کلیه خدمات درمانی ضروری بدون محدویت بهره مند هستند و میتوانند آزادانه به بیمارستان ها و پزشکان کشور، به انتخاب خود مراجعه کنند. کلیه افسران و  درجه داران نیروهای مسلح شاهنشاهی از مزایای تأمین درمانی مشابه کارکنان دولت برخوردارند.


در حال حاضر حدود ۶۰۰ هزار نفر از جمعیت روستایی کشور از مزایای بیمه های درمانی استفاده می کنند و با دگرگونی هایی که در نظام بهداشتی و درمانی روستاها پدید آمده است، تا پایان سال جاری تقریبا ۶۵۰٫۰۰۰ نفر از طریق شبکه بهداری و بهزیستی زیر پوشش قرار خواهند گرفت. بدین ترتیب اکنون بیش از ۱۲ میلیون نفر از مردم کشور، از مزایای قانونی بیمه های درمانی همگانی و اجتماعی برخوردار هستند.

حق بیمه کارکنان دولت مشمول قانون تأمین خدمات درمانی به طور متوسط در حدود یک سوم توسط فرد بیمه شده و دو سوم توسط دولت پرداخت می شود و در مورد بیمه شدگان تامین اجتماعی ۹٪ از دستمزد بیمه شده به امر بیمه درمان اختصاص داده می شود. جمع حق بیمه دریافتی بابت کلیه تعهدات قانون تأمین اجتماعی در مورد بیمه شدگان ۳۰٪ دستمزد ماهیانه تعیین شده است که ۲۰٪ آن توسط کارفرما و ۷٪ توسط فرد بیمه شده و ۳٪ توسط دولت پرداخت می شود.

خدمات درمانی در ایران به سه صورت عمومی، بیمه ای و خصوصی به مردم عرضه می شود. امکانات درمانی بخش عمومی از طریق مؤسسات دولتی یا مؤسسات وابسته به دولت و هم چنین سازمان های خیریه، به صورت مجانی در اختیار طبقات مختلف اجتماعی و مخصوصا گروه کم درآمد شهری و روستایی قرار دارد.

حدود ۳۵٪ از جمعیت کل کشور نیز که از گروه های مختلف کارگران و کارمندان دولتی و غیر دولتی و کارکنان مستقل و روستائیان تشکیل می شوند، در مقابل بیماریها بیمه هستند. بخش خصوصی در جوار بخش عمومی و سازمان بیمه آزادانه به فعالیت خود ادامه می دهد و به وسیله مطب ها، درمانگاه ها و بیمارستانها خدمات درمانی را به مردم عرضه می کند.

تعداد کل پزشکان کشور که در بیمارستان ها و درمانگاه ها و مطبهای خصوصی فعالیت دارند ۱۴٫۲۴۳ نفر است. از این تعداد ۴٫۳۱۰ نفر متخصص و ۱٫۰۸۳ نفر دندان پزشک هستند. علاوه بر آن از خدمات ۲۰٫۰۰۰ پزشک خارجی نیز استفاده می شود. با وجود همه پیشرفتهایی که در طی سال های اخیر در زمینه عرضه خدمات درمانی به دست آمده است، هنوز دشواری ها و نارسایی هایی در امر تأمین درمان وجود دارد. یکی از این تنگناهای اساسی در زمینه عرضه خدمات بهداشتی و درمانی، کمبود پزشک در کشور است. گذشته از آن توزیع پزشکان و امکانات موجود نیز متناسب با توزیع جمعیت در مناطق نیست. به طوری که تقریبا ۵۰٪ از امکانات درمانی و نیروی انسانی، تنها در تهران که فقط یک هشتم جمعیت کشور را دارد، متمرکز است. مشابه چنین الگویی با ابعاد کوچکتر، در سطح استان ها، بین شهرها و روستاها وجود دارد.