(۹۲)

یکی از زمینه های فعالیت بین المللی ما کوشش در تعدیل نظام اقتصادی موجود جهان است که در فصل اول کتاب سعی کردم خطراتی را که ادامه آن نه تنها برای کشورهای در حال توسعه، بلکه بالمآل برای خود جهان صنعتی نیز که به ظاهر طرف بهره گیرنده آن است، تشریح کنم و در این جا توضیح بیشتری را در این باره ضروری نمیبینم. فقط تذکر این نکته را لازم میدانم که شرکت فعالانه ما در حل این مشکل شماره یک عصر ما، تنها به خاطر خودمان نیست، زیرا ما اکنون مرحله در حال توسعگی را پشت سر گذاشته ایم. ولی این برای ما دلیل آن نیست که سرنوشت خودمان را از سرنوشت جامعه بشری به خصوص از سرنوشت اکثریت عظیم این جامعه که تعدیل بنیادی نظام اقتصادی کنونی برایشان اهمیت حیاتی دارد، جدا کنیم. ما هرگز شریک این طرز فکر اشتباه آمیز و خطرناک نخواهیم شد و در هر شرایط نیرومندی اقتصادی که باشیم، آن چه را که مصلحت حیاتی همه جامعه بشری تشخیص دهیم، مصلحت حیاتی خود نیز خواهیم دانست.

                     

بر اساس سیاست مستقل ملی، کشور ما اکنون در سازمان ها و اتحادیه های متعدد بین المللی شرکت دارد و در همه آنها نقش فعالانه ای را ایفاء می کند که همواره بر منطق و واقع بینی و عدالت نیک اندیشی متکی است. مهمترین این سازمان ها به غیر از سازمان ملل متحد و مؤسسات وابسته بدان سازمان کشورهای صادر کننده نفت "اوپک" است که چنان که همه میدانند، ایران در آن نقش قاطعی دارد. در این مورد نیز این نقش همواره نقشی واقع بینانه و حساب شدہ و دور از افراط و تفریط بودہ و هست و در آن پيوسته دفاع از منافع ملی و منافع کشورهای هم پیمان این سازمان با رعایت منطقی مصالح جهانی به موازات یک دیگر در نظر گرفته شده است.

از نظر نظامی ما خواهان خلع سلاح عمومی کامل و تحت کنترل بین المللی هستیم تا بدین ترتیب از یک سو، کابوس وحشت و مرگ که از راه مسابقه عنان گسیخته تسلیحاتی، سراسر جهان را فرا گرفته است از میان برداشته شود و از سوی دیگر سرمایه ها و نیروهای عظیمی که اکنون در این راه صرف می شود در راه بهبود زندگی بشر و ترقی سطح زندگی و رفاه جوامع انسانی به کار افتد. در اجرای این سیاست، کشور ما از اولین ممالکی است که قرارداد منع گسترش سلاحهای هسته ای را امضاء کرده و در تمام موارد دیگر نیز از کوشش های مربوط به محدودیت تسلیحاتی و به طریق اولی، خلع سلاح جهانی جانبداری نموده است.

در سیاست بین المللی ما و بالطبع در سیاست ملی ما، مقام خاصی با اهمیت استثنایی به خلیج فارس و امنیت ان اختصاص یافته است. علت این است که خلیج فارس شاهرگ حیاتی اقتصاد ایران واقتصاد دیگر کشورهای ساحلی آن است و در عین حال امنیت راه های ارتباط دریایی که می باید رسانیدن نفت را به سراسر جهان تضمین کند، به امنیت این شاهراه آبی وابسته است. هر نوع لطمه ای که به این امنیت، چه از راه اقدامات نظامی و چه از راه خرابکاری وارد آید، نتایجی با ابعاد چنان مخرب خواهد داشت که حتی تصور آن نیز دشوار است. چنین فاجعه ای نه تنها توسعه اقتصادی کشورهای این منطقه از جهان را فلج خواهد کرد، بلکه اقتصاد تمام دنیا را که تا حد بسیار زیادی به نفت خلیج فارس وابسته است، در هم خواهد ریخت.