(۹۵)

بخش سوم

در راه تمدن بزرگ

پس از توضیحاتی که در باره مسائل اساسی جهان امروز و در مورد ایران عصر انقلاب دادم، اینک به تشریح خطوط کلی " تمدن بزرگ" ایران فردا میپردازم. این خطوط کلی می باید برای هر ایرانی کاملا روشن و مشخص باشد تا کوشش های فردی و ملی در راه نیل به هدف بر آنها متمرکز گردد.

رسانیدن ملت ایران به دوران "تمدن بزرگ" بالاترین آرزوی من و رهبری کشورم در این راه، اساسی ترین وظیفه ای است که به عنوان مسئول سرنوشت این کشور برای خویش قائل هستم. اعتقاد راسخ من این است که اکنون ملت ایران برای نیل بدین هدف، در مسیری صحیح و مطمئن گام بر می دارد و آن چه را برای پیروزی او ضروری است، این است که از یک سو در این مسیر انحرافی حاصل نشود و از سوی دیگر در آهنگ پیمودن آن کندی یا وقفه ای روی ندهد.

هدفی که برای ملت خودم در نظر گرفته ام، بی گمان بسیار جاه طلبانه و بلند پروازانه است. ولی هدفی نیست که نیل بدان برای ملت ایران با امکانات فراوان مادی و معنوی و با سرمایه سرشار روحی و اخلاقی این ملت ناممکن باشد. اگر چنین هدفی از حد متعارف بسیار فراتر می رود، به خاطر آنست که تلاش برای نیل به کمال مطلوبی کمتر از آن، اساسا شایسته ملت ما نیست. کارنامه چند هزار سال تاریخ و تمدن ایرانی و نبوغ خلاقانه ای که از نخستین صفحه این کارنامه تا به امروز وجه مشخص آن بودہ است، دلیل روشنی بر صحت این اعتقاد است که اگر این نیروی آفرینندگی، دوشادوش اراده ای راسخ و پشتکاری استوار به کار افتد، پیروزی ما یک الزام تاریخی خواهد بود.

بیست و پنج قرن پیش، ورود شاهنشاهی ایران به صحنه تاریخ جهان، راهگشای عصر تازه ای در سیر تکامل مدنیت بشری شد. برای چه تلاش امروز ما راهگشای عصر تازه دیگری در این سیر تکامل نشود؟ و چرانکوشیم تا به نوبه خود سازنده آن تمدن بزرگ فردا باشیم که می باید در آن بهترین عناصر تمدنهای بشری با یک دیگر درآمیزند و چنین تمدنی را پاسخگوی راستین نیازی کند که دنیای نگران ما، آن را عمیقا احساس می کند؟

صد و پنجاه سال قبل شاتو بریان نویسنده معروف فرانسه در شرح وقایع تاریخ دنیا نوشت:

"... وقتی که در تاریخ جهان به عصر ایرانی می رسیم، احساس می کنیم که قدم به صحنه تاریخ بزرگ گذاشته ایم."

چرا کوشش نکنیم که همین کشور و همین ملت در آغاز هزاره سوم قدم به صحنه "تمدن بزرگ" گذاشته شود؟ البته نیل به هدفی چنین بزرگ مستلزم ایمان بزرگ، اراده بزرگ، میهن پرستی بزرگ، آفرینندگی بزرگ و تلاش بزرگ است. ولی کدام یک از ما در این باره تردید داریم که ملت ایران می تواند پاسخگوی شایسته ای برای همه این نیازها باشد؟

"تمدن بزرگ" یعنی چه؟ یعنی تمدنی که در آن بهترین عناصر دانش و بینش بشری، در راه تامین عالی ترین سطح زندگی مادی و معنوی برای همه افراد جامعه به کار گرفته شده باشد. تمدنی که درآن دستاوردهای بدیع علم و صنعت و تکنولوژی با ارزش های معنوی و با موازین پیشرفته عدالت اجتماعی درآمیخته باشد. تمدنی که بر پایه سازندگی و انسانیت پی ریزی شده باشد و در آن هر فرد آدمی در عین برخورداری از رفاه کامل مادی، از حداکثر تأمین اجتماعی و از غنای سرشار روحی و اخلاقی بهره مند باشد. بدیهی است هر ملت و جامعه ای در جهان حق دارد در راه نیل به چنین هدفی بکوشد و ما صمیمانه آرزو می کنیم که چنین تلاشی در هر جا که صورت گیرد، با   توفیق کامل همراه باشد. زیرا این تلاشی است که در راه ایفای شریف ترین رسالت جامعه بشری انجام می گیرد. ولی تا آن جا که به ما مربوط است ما بیش از هر چیز تضمین سعادت و رفاه جامعه ایرانی را در مد نظر داریم. البته اگر "تمدن بزرگ" ما کشش و جذابیتی داشته باشد، به احتمالی قوی این تمدن از مرزهامان خواهد گذشت و در آن صورت این در اختیار دیگران خواهد بود که درباره آن داوری کنند.