(۳۶)

امروز ما می توانیم تازہ ترین تکنولوژی و علوم عصر حاضر را جذب کنیم. کشور ما اکنون مرحله صنایع سبک را پشت سر گذاشته و به دنیای شگفت انگیز صنایع سنگین پا نهاده است. گذشته از صنعت نفت، صنعت ذوب آهن ایران که ستون فقرات صنایع دیگر محسوب می شود، منظما رو به گسترش است. صنایع پتروشیمی ایران در مرحله ای است که می توان آن را در خاورمیانه بی رقیب خواند و از نظر جهانی در سطوح اول دانست. مجتمع های صنعتی و شیمیائی ما پیوسته وسیع تر می شود. صنایع بزرگ مس و آلومینیوم نیز در آستانه جهش و توسعه فوق العاده ای است و ذخایر شناخته شده عظیم این منابع و نیز منابع سنگ آهن مرغوب  و منابع ذغال سنگ که ذخیرہ برآورده شده آن در کویر مرکزی بین ۳۰ تا ۴۰ میلیارد تن است، پشتوانه مطمئنی برای این گسترش صنعتی است. مسلم است که در آینده منابع دیگری نیز کشف خواهد شد.

اکنون صنعت پیشروترین بخش اقتصادی ماست. کارخانه های تازه، به سرعت تاسیس می شود و تولید محصولات گوناگون فلزی و معدنی، مواد شیمیایی و دارویی، فراورده های پتروشیمی، کالاهای الکتریکی و الکترونیکی، وسایل حمل و نقل، وسایل ارتباطی، مواد غذایی و محصولات متعدد دیگر، همه ساله حد نصاب تازه ای به دست می آورد.

در کنار این تولیدات، صنایع سنتی و دستی ما نیز چه از حیث کمیت و چه از لحاظ کیفیت در حال پیشرفت است و اگر در این مورد مشکلاتی پیش آید، باید در رفع آنها کوشش شود. صنایع داخلی، از صنایع سبک گرفته تا صنایع سنگین، اکنون عموما در حال رشد سریع است. به طور مثال صنعت اتومبیل سازی ایران از بدو ایجاد خود، از رشد متوسط سالانه ۲۱٪ یعنی بیش از رشد متوسط اقتصادی کشور برخوردار بوده است و این صنعت اکنون بازارهای خوبی در بیش از ده کشور اروپایی و آسیایی و افریقایی دارد. با سیر پیشرفت صنایع ایران، هر روز بر تعداد واحدهای صنایع نو بنیاد افزوده می شود. به طوری که تنها طی ده سال، علاوه بر صدها واحد کوچک صنعتی، بیش از یکصد واحد بزرگ صنعتی و تولیدی تاسیس شده است.

با گسترش صنایع بزرگ و کوچک شهرهای صنعتی متعددی در نقاط مختلف کشور ایجاد شده اند یا در حالی ایجاد هستند که مجموع آنها عملا تمام مملکت را در بر میگیرد. محور صنعتی تهران-اصفهان، طی سالهای آینده به صورت یکی از بزرگترین مراکز تولید صنعتی آسیا در خواهد آمد.

چنین جهش استثنایی الزاما مسائل و مشکلات استثنایی نیز برای اقتصاد کشور بوجود آورده است که از نظر ماهیت بکلی با  مسائل جامعه گذشته ایران متفاوت است. زیرا مسائلی است که تنها در چنین مرحله پیشرفته ای از توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور می تواند مطرح شود. کمبود کادر متخصص، کمبود کارگر، از جمله این مسائل است.

دو مسئله حاد و اساسی نیز به صورت مهمترین مسائل اقتصادی امروز و فردای کشور در برابر ماست و آن آب و انرژی است. محدویت آب همواره در کشور ما مسئله ای بوده، ولی طبعا هیچ وقت، ابعادی مانند امروز نداشته است. چه در زمینه کشاورزی، چه در امر صنعت و چه در مورد نیازهای روزمره عمومی، کمبود آب و لزوم صرفه جویی در مصرف آن، از راه بهره گیری از کلیه وسائل علمی و فنی و از راه استفاده دوباره از آن، از حیاتی ترین مسائل مملکت است. این سرمایه ملی که اکنون بر اساس اصل دهم انقلاب در خدمت تمام ملت ایران قرار دارد، می باید با حداکثر هشیاری و واقع بینی به مصرف برسد تا حتی یک قطره از این ماده حیات بخش، از نظر اقتصاد کشور به هدر نرود.