(۱۱۶)

نظام اقتصادی

نظام اقتصادی ایران آینده بر مبنای ادامه و گسترش صنعتی شدن کشور، توسعه کشاورزی مکانیزه پیشرفته، عمران و سازندگی سراسری مملکت، بهره برداری وسیع از معادن، توسعه صادرات صنعتی، افزایش سطح تولید و بهره وری کار، بهره برداری از منابع غیر نفتی برای تولید انرژی، جذب و استقرار تکنولوژی پیشرفته و بالا بردن منظم سطح تخصص های فنی و سطح تحقیقات و ابتکارات علمی و صنعتی استوار خواهد بود.

رشد صنعتی و اقتصادی ما که در حال حاضر بالاترین نسبت رشد سالانه جهانی را دارد، علیرغم مشکلاتی که لازمه هر جهش و توسعه سریع اقتصادی است، کماکان ادامه خواهد یافت و در مورد همه دشواری هایی که در جریان این توسعه پیش می آید، راه حل هایی لازم خواهیم جست. این توسعه شتابان طبعا زاینده تورم نیز خواهد بود. ولی این تورم نوع قابل پیش بینی آن است که مهار کردن آن اسان تر از نوع خطرناک و ناسالم دیگر، یعنی تورم توام با رکود است که امروز در بسیاری نقاط دیگر جهان وجود دارد. با تورم ناشی از پیشرفت اقتصادی و زیادی کار که البته قسمتی از آن نیز مربوط به تورم وارداتی و ناسالمی اقتصاد جهانی است، می باید از راههای معقول و حساب شده، مبارزه کرد و در مهار کردن آن کوشید.

برنامه های کوتاه مدت و دراز مدت توسعه صنعتی و اقتصادی ما، همراه با امکانات طبیعی کشور و سلامت اقتصاد ملی، عوامل تضمین کننده ادامه رشد اقتصادی هستند که برای تأمین هدفهای توسعه ملی ما در دوران "تمدن بزرگ" ضرورت کامل دارد. سرزمین پهناور ما دارای منابع عظیم زیرزمینی است که ما باید همه آنها را در توسعه صنعتی کشور به کار گیریم و بر این اساس صنایع بزرگ تری را که در مواردی دارای اهمیت جهانی هستند، پی ریزی کنیم.

توسعه عمرانی به همان اندازه توسعه صنعتی ضرورت اجتناب ناپذیر توسعه اقتصادی کشور است و اصولا این دو رشته ملازم یک دیگرند. در این زمینه کلیه برنامه های سازندگی کشور، به صورتی منظم اجرا خواهند شد و گسترش خواهند یافت. راه ها، راه آهن ها، بنادر، سدها، فرودگاه ها، وسایل ارتباطی و مخابراتی، به موازات مجتمع های مسکونی، مراکز مختلف آموزشی، بهداشتی، ورزشی، فرهنگی، هنری، تفریحی و نظایر آنها بدون وقفه ساخته یا تکمیل خواهند شد. در دو دهه آینده خطوط آهن ایران دو خطه و برقی خواهند شد و راه آهن های مدرن با استفاده از آخرین پدیده های فنی و صنعتی به وجود خواهند آمد. ظرفیت بندرها و کشش راهها به تناسب توسعه احتیاجات حمل و نقل منظما افزایش خواهد یافت. احداث شبکه وسیع مواصلاتی و ارتباطی کشور با استفاده از کاملترین پیشرفتهای فنی و مهندسی و در سطح استانداردهای جهانی در این زمینه اهمیت اساسی خواهد داشت تا از این راه نارسایی ها و تنگناهایی که کشور در سال های اخیر بر اثر افزایش سریع حجم واردات، کمبود راه، کشش محدود جاده ها و راه آهن، ظرفیت غیر کافی انبارهای بندری، کمبود وسایل حمل و نقل و نیروی لازم انسانی با آن مواجه بود، برطرف گردد.