(۱۳۰)

در امر ارتقاء کیفیت آموزش، ضرورت اساسی به طوری که قبلا نیز بدان اشاره شد، مراقبت و سختگیری کامل در اصالت تحصیلات است. بدین معنی که هیچ دانش آموز یا دانشجویی بدون درس خواندن واقعی و بدون شایستگی ارتقاء به کلاس بالاتر، امکان دریافت گواهی تحصیل نداشته باشد. زیرا در غیر این صورت آینده مملکت از نظر پیشرفت صنعتی و تکنولوژی یا پیشرفت اجتماعی و فرهنگی به خطر می افتد و چنین گناهی از طرف جامعه ای که بسوی "تمدن بزرگ" می رود، قابل بخشش نیست. "تمدن بزرگ" ایران تمدن دانش و بینش و تخصص و آگاهی در عالیترین سطح جهانی آن است و این حقیقتی نیست که بتوان با آن شوخی کرد یا آن را نادیده گرفت.

عامل فرهنگ به نوبه خود، از اصول زیربنایی "تمدن بزرگ" ایران است. زیرا بدون پشتوانه استواری از ارزش های فرهنگی، هیچ تمدنی، هر قدر هم از نظر مادی پیشرفته باشد، پایدار نمی ماند. البته مفهوم فرهنگ مرادف با همه ارزش های معنوی، همه فضایل و خصایص عالی اخلاقی، همه عواطف و احساسات والای انسانی، همه زیبایی های هنری و بالاتر از همه روح میهن پرستی و فداکاری و گذشت در راه مصالح اجتماعی است. در مورد خاص تمدن ایران،عامل فرهنگ اهمیتی استثنائی دارد. زیرا این عامل از آغاز جزء لایتجزای تاریخ و تمدن ایرانی بوده و میتوان گفت که روح و قلب این تاریخ و تمدن به شمار رفته است. این فرهنگ زنده و گسترده که به ارزش های جاودانی آن در فصل گذشته این کتاب اشاره کردم، ضامن بقای تاریخی شخصیت و هویت ملی ما در فراز و نشیب های چند هزار ساله و پیوند استوار این سرزمین با مردم آن بوده است و از برکت این پیوند است که ملت ایران به صورت ملتی شکست ناپذیر، این نشیب و فرازها را پشت سر گذاشته است.

این ارزش های فرهنگ ملی و سنتهای مربوط بدان ها برای ما مقامی چنان والا دارد که آنها را با هیچ ثروت مادی و با تمام دستاوردهای تمدن غرب برابر نمی گذاریم. ما دانش و تکنولوژی غرب را جذب می کنیم و باز هم بیشتر و بیشتر جذب خواهیم کرد. ولی به هیچ پدیده ناسالم فکری که با اصالت فرهنگی ما سازگار نباشد، پروانه ورود به اجتماع خود را نخواهیم داد. ما برای حفظ این سنتها و ارزش ها که گران بهاترین میراث نیاکان ما هستند، می کوشیم و خواهیم کوشید و سعی خواهیم کرد کودکان مان را نیز از نخستین سالهای دبستان، با میراث فرهنگی خود آشنا کنیم و این آشنایی را در همه سال های تحصیل و در دوران زندگی اجتماعی آنان ادامه و توسعه دهیم.

در دوران "تمدن بزرگ" عامل فرهنگی، عامل سازنده و حیاتی است. زیرا این تمدن بر اساس انقلابی پی ریزی شده است که شالوده معنوی آن را نیک اندیشی و بشر دوستی تشکیل می دهد.

کوشش ما در تحقق اصول انقلاب بر این پایه بوده است که از راه ترکیب متوازن توسعه اقتصادی با عدالت اجتماعی و موازین اخلاقی و انسانی، مقام ارزش های معنوى گذشته را در پی ریزی ترقیات آینده محفوظ داریم و ترکیب آنها را پاسخگوی شایسته ای برای نیازهای مادی و روحی اجتماعی خود قرار دهیم. اصل احترام به شرافت انسانی، بنیاد معنوی و اخلاقی همه تحولات ناشی از این انقلاب است و طبعا بنیاد "تمدن بزرگ" ما خواهد بود.