همه
این شرایط تا آنجا که به مرکز فرماندهی شاهنشاهی ایران و دستگاه مجریه آن ارتباط
دارد، چه از راه قدرت اقتصادی پویا و پیشرو کشور و چه از طریق انقلاب اجتماعی شاه
و ملت، تضمین شده است. ولی پاسخگویی به شرایطی که مربوط به فرد فرد مردم کشور می
شود، به عهده خود آنهاست. زیرا هیچ وقت سرفرازی و رفاه را به هیچ کشور و ملتی، به
صورت هدیه ای آسمانی یا زمینی، ارمغان نداده اند و هرگز به گفته سخنور بزرگ ما
نابرده رنج، گنج میسر نشده است.
با این
همه واقعیت گواهی می دهد که پیشرفت های کشور و جامعه ما تا حدود زیادی حتی مشمول
این اصل کلی نیز هست. زیرا در سال های گذشته جامعه ایرانی به آسانی از مزایا و
حقوقی برخوردار شده است که بسیاری از جوامع دیگر، برای دستیابی به همان ها، تلاش
ها و مبارزاتی بس طولانی و دشوار کرده اند.
قسمتی
از مزایایی که در جامعه امروز ایران به کارگران تعلق گرفته است، حتی در کشورهای
صنعتی بسیار پیشرفته و در کشورهای "کارگری" نیز نظیر ندارد. همین طور
حقوق و امتیازات کشاورز امروز ایرانی به مراتب بیش از آن است که کشاورزان بسیاری
از کشورها در طول قرن ها به دست آورده اند و کشاورزان کشورهای متعددی نیز نه تنها
در جوامع اشتراکی، بلکه در بسیاری از دیگر جوامع جهان، اصولا از آنها محرومند.
برقراری آموزش عمومی که در ایران تنها با اعلام یکی از اصول انقلاب تحقق یافته
است، در کشورهای پیشرفته اروپا و امریکا، مستلزم صد و پنجاه سال کوشش و تلاش بوده
است.
برای
به دست آوردن حق رای و سایر حقوق اجتماعی، زنان کشورهای مترقی بیش از صد سال
مبارزه کردند، در صورتی که این حق تنها به موجب یک اصل انقلاب به همه زنان ایرانی
تعلق گرفت. همین نکته را میتوان در مورد اصول دیگر انقلاب به خصوص اصل بیمه های
اجتماعی همگانی که با وجود سابقه تلاش های طولانی و دشوار جوامع پیشرفته کشور ما
امروز از غالب آنها در این زمینه فراتر رفته است، تذکر داد. بدین ترتیب اکنون جامعه
ما از امکانات عالی مادی و معنوی در بهترین شرایط ممکن برخوردار شده است و اگر
خواسته باشیم مفهوم و وسعت واقعی این موفقیت را دریابیم، کافی است به وضع جامعه
خویش تنها در پنجاه سال پیش و حتی در مقیاسی محدودتر، پانزده یا بیست سال پیش
بیندیشیم. چنین بررسی به ما نشان خواهد داد که نیروی شگفت آور نظام شاهنشاهی ایران
و حیثیت معنوی فرماندهی این شاهنشاهی و پیوستگی عمیق و خلل ناپذیر شاه و ملت، در
جامعه ما چگونه اعجازی را تحقق بخشیده که در هیچ کشور و جامعه دیگر امکان تحقق آن
به صورتی چنین سالم و انسانی نبوده است.
اگر این
نیروی شگرف ملی توانسته است ما را در شرایطی بسیار پائین تر و محدودتر از شرایط
امروز ایران از آن نقطه آغاز به مرحله کنونی برساند چگونه تردید می توان داشت که
همین نیرو، با برخورداری از شرایط بسیار مساعد کنونی، خواهد توانست ما را به دوران
"تمدن بزرگ" نیز رهبری کند؟
پیروزی
در این راه، تنها مستلزم بسیج همه جانبه امکانات و نیروها و ارزش ها و منابع ملی
است. این ضرورتی است که این کتاب را با تذکر آن اغاز کردم و با تذکر دوباره آن
پایان میدهم.
ما
باید این بسیج را به کامل ترین صورت آن، چه در زمینه مادی و چه در زمینه معنوی
تحقق بخشیم و چنین تلاشی مستلزم واقع بینی و آگاهی کامل ملی و مبارزه با عوامل
منفی و مخرب در عین تقویت هر چه بیشتر عوامل مثبت و سازنده است. باید کوشش ما در
تمام آن موارد کوششی صحیح و حساب شده و بی نقص باشد. زیرا فرصتی برای اشتباه کردن
و برای تصحیح اشتباه نداریم. شعار اصلی و تعیین کننده ای که من برای این پیروزی در
برابر شما می گذارم، کار، کار بیشتر، کار باز هم بیشتر است!
در این
راه پر شکوه سرنوشت من تا آخرین روز ایفای رسالت خود، پیشاپیش شما خواهم بود و بی
گمان خداوند بزرگ همه ما را راهنمایی و پشتیبانی خواهد فرمود.
/پایان /
