خلیج
فارس در حال حاضر بیش از ۷۰٪ نفت مورد نیاز اروپا و۹۰٪ نفت مورد نیاز ژاپن را
تأمین می کند. چطور می توان اجازه داد که فعالیتهای آشکار یا پنهانی خرابکارانه
بتواند مثلا با منفجر کردن یک نفت کش عظیم در تنگه هرمز این شاهراه حیاتی را به
روی کشتیرانی بین المللی ببندد؟
با
توجه به این وضع حساس، سیاست قاطع ما در این مورد، تأمین صلح و ثبات و امنیت خلیج
فارس و همکاری دوستانه و صمیمانه با کلیه کشورهای ساحلی آن بر اساس احترام متقابل
و اشتراک مساعی در زمینه های اقتصادی و عمرانی و دفاع از امنیت این خلیج است که می
باید صرفا و بدون دخالت قدرتهای خارجی بر عهده کشورهای ساحلی آن باشد. برای این
منظور کشور ما در امر ایجاد یک قدرت نیرومند دفاعی دریایی و نظامی در خلیج فارس،
اهمیت حیاتی قائل است و این وظیفه ای است که ما به خاطر حفظ امنیت این شاهراه
حیاتی آبی، در انجام آن قصور نخواهیم کرد.
در
زمینه اقتصادی، سیاست بین المللی ایران در درجه اول معطوف به استقرار نظام اقتصادی
نوین و عادلانه ای به جای نظام اقتصادی غیر عادلانه و کهنه شده کنونی است که دیگر
مطلقا جوابگوی نیازهای دنیای امروز با تحولات و تغییرات بنیادی آن نیست. در این
نظام جدید اقتصادی، باید کشورهای پیشرفته در تعیین قیمت خرید مواد اولیه کشورهای
در حال توسعه و قیمت فروش محصولات صنعتی خود، فعال مایشاء نباشند و به عبارت دیگر،
زیان کم کاری و نابسامانی های اجتماعی کشورهای پیشرفته که باعث افزایش بهای تمام
شده کالاهای ساخت آنهاست، از جیب کشورهای در حال توسعه پرداخت نشود. در حل این
مسئله اساسی که ریشه غالب مشکلات و تشنجات جهان امروز است، ما معتقد به گفتگو و
مذاکره منطقی و واقع بینانه هستیم و نه رویارویی دو گروه که خواه ناخواه میتواند
به اصطکاکی فاجعه انگیز و ویرانگر منجر گردد.
یک
جنبه دیگر سیاست جهانی ما در زمینه مسائل اقتصادی، همکاری اقتصادی بین المللی و
کمک به کشورهای در حال توسعه به منظور پیشرفت برنامه های سازندگی آنهاست. در رشته
های همکاری های اقتصادی، کشور ما در سال های اخیر یک سلسله قراردادهای مهم با گروه
های مختلفی از ممالک پیشرفته و ممالک در حال توسعه منعقد ساخته است که از لحاظ
تأثیر در تعادل نیروی اقتصادی بین المللی اهمیت زیاد دارد. قراردادهای تجاری مهمی
نیز با کشورهای پیشرفته امضاء شده که هدف اصلی آن تامین همکاریهای درازمدت با آنها
در راه صنعتی کردن سریع کشور ما بوده است، یک سلسله سرمایه گذاری های دولتی نیز از
جانب ایران در خارج انجام شده که مهمترین آنها، خرید قسمتی از سهام چند شرکت بزرگ
غربی است. این سرمایه گذاری ها صرفا به منظور تحصیل منافع اقتصادی انجام نگرفته،
بلکه غرض اصلی خریداری و اکتساب تکنولوژی پیچیده آنها بوده است.
