(۵۲)

بررسیهای انجام شده ادامه منظم این رشد را در همه سطوح برای سال های آینده پیش بینی میکند و این واقعیتی است که پاسخگویی بدان سنگین ترین وظیفه دستگاه آموزشی کشور است.

طبق برآوردهایی که شده، تعداد محصلین مملکت در سطوح مختلف تحصیلی که اکنون ۹٫۱۲۰٫۰۰۰ نفر است، در پایان برنامه عمرانی ششم به ۱۳٫۷۳۰٫۰۰۰ نفر خواهد رسید. منجمله تعداد نوآموزان کودکستانی که در اغاز برنامه پنجم فقط ۴۱٫۰۰۰ نفر بود یعنی ۴.۳٪ از کل کودکان را در سن ورود به کودکستان تشکیل می داد، در پایان برنامه ششم ۸۵۵٫۰۰۰ نفر، یعنی ۶۸.۳٪ آنها خواهد بود.

تعداد دانش آموزان دوره ابتدایی که در اولین سال تحصیلی برنامه پنجم ۶۶.۴٪ از کل کودکان لازم التعلیم شش تا ده ساله کشور بود، در پایان برنامه ششم به ۶٫۶۴۶٫۰۰۰ نفر، یعنی ۹۲.۳٪ آنها خواهد رسید. در همین مدت تعداد دانش آموزان دوره راهنمایی تحصیلی از ۹۰۶٫۰۰۰ نفر به ۲٫۶۰۵٫۰۰۰ نفر، تعداد دانش آموزان دوره دبیرستانی از  ۷۴۷٫۰۰۰ نفر به ۱,۷۵۲٫۰۰۰ نفر، تعداد هنرجویان مدارس فنی و حرفه ای از ۸۰٫۰۰۰ نفر به ۵۵۰٫۰۰۰ نفر و تعداد فارغ التحصیلان دبیرستان از ۸۱٫۰۰۰ نفر به ۳۱۰٫۰۰۰ نفر بالغ خواهد شد.

در اجرای کلی برنامه های آموزشی کشور گذشته از مراکز رسمی آموزشی، از سطح کودکستان تا دانشگاه، سازمان ها و مراکز متعدد دیگری نیز به غیر از مدارس سپاه دانش، به تناسب نیازهایی که به فعالیت آنها وجود دارد، مشغول کارند. به اضافه از راه مدارهای ویژه ماهواره ای و تلویزیون آموزشی، در گسترش آموزش به سراسر کشور، کوشش می شود و خواهد شد. یکی از این سازمان ها، دوره های مختلف آموزشی را برای نوجوانان و جوانان ۱۵ تا ۳۵ ساله که قبلا نتوانسته اند به مدارس بروند، فراهم می سازد. در این دوره ها، محصلین می توانند در مراکز سوادآموزی حرفه ای و کلاس های تکمیلی سواد آموزی حرفه ای تا تحصیلاتی معادل دوره متوسط، در زمینه های فنی و حرفه ای به ادامه تحصیل بپردازند.

برای فراهم آوردن وسائل سواد آموزی تحصیلی آن دسته از مردم کشور که زندگی عشایری دارند و مدتی از سال را به کوچ نشینی می گذرانند، اداره آموزش عشایری ایجاد شده است که عمده فعالیت های آن، همراه با نقل و انتقال ایل نشینان در بیابان ها و کوهستان ها و زیر چادرها انجام می گیرد. این اداره گسترش سواد و تحصیل را در تمام نقاط ایل نشین کشور به عهده دارد و ضمنا به فرزندان ایل نشینان رشته های فنی و حرفه ای را تعلیم می دهد.

برای تعلیم کودکان استثنایی نیز برنامه هایی اجرا می شود که طبق ضوابط معینی هر دو دسته اطفال پیشرفته و اطفال عقب افتاده ذهنی را در بر می گیرد.

قسمت دیگری از فعالیتهای آموزشی، توسط کمیته ملی پیکار با بی سوادی انجام می گیرد که از سال گذشته اجرای طرح وسیع تازه آن به نام "جهاد ملی سواد آموزی" آغاز شده است. در برنامه های این نهضت، حد سواد آموزی از معیار گذشته، یعنی آموزش خواندن و نوشتن و حساب کردن، بالاتر می رود و ابعاد مختلف زندگی بزرگسالان را بر حسب هدفها و اولویت های اجتماعی و اقتصادی ملی و در عین حال، نیازها و علایق مردم در بر می گیرد. هدف این کوشش ان است که، منتها تا ده سال دیگر، میزان بی سوادی در گروه سنی مورد عمل این برنامه ها به ۱۵٪ که طبق بررسی های بین المللی، حد مطلوب برای عدم قطعی بازگشت بی سوادی به یک جامعه است، کاهش داده شود. در این مورد چهار برنامه مجزا، برای خردسالان، شهروندان، زنان روستایی و مردان روستایی در دست اجراست.